04 april 2013

Uit het roer

Het doet erg merkwaardig aan dat na jaren onopgemerkt voor anker gelegen te hebben in de Maas er plotseling allerlei bewegingen zijn te bespeuren op het Noordereiland. Met de verplaatsing van de stad over de Maas naar Zuid, is het Noordereiland meer in beeld gekomen. Gezien vanaf de talrijke hoge gebouwen op beide oevers en staande op de Erasmus brug  is nu ook te zien dat het Noordereiland lijkt op 'n schip.
Het concept dat het Noordereiland 'n schip is werd trouwens opgemerkt door de befaamde "Lonely Planet Guide" " the Netherlands".
Dertig jaar geleden maakte het Noordereiland deel uit van Feyenoord en al wat er te doen was  in de wijk  werd door de bewonersorganisatie (B.O.F.) in de Persoonsstraat  georganiseerd.
Die organisatie bestond uit een gemengde vertegenwoordiging van betrokken mensen uit de wijk, geholpen door enkele professionele krachten. Huisvesting, en herinrichting van de wijk stonden  toen op het eerste plan.
Solidariteit in het vaandel.
Toen de belangen van Feyenoorders en Noordereilanders  uit mekaar gingen lopen van links naar rechts (letterlijk en figuurlijk) werd de bewonersvereniging Noordereiland opgericht, de vereniging  kreeg een pandje in de Tulpstraat.
Bekende acties als "Het poortgebouw prostitutievrij"  Het eiland geen werkeiland"  werkten nog steeds samenhang en belang in de hand.
Het ijveren tegen het afgemeerde  booreiland op de kop van het eiland en het kadeplan zorgden voor beweging in het honk op de Tulpstraat.
Iedereen liep er naar binnen om een kop koffie met een vraag, een idee of een aanbod hetgeen dan ook consequent op het vergaderingsagenda verscheen.
Er werden besluiten genomen en afhankelijk van het gegeven togen afgevaardigden  op pad voor besprekingen bij Ds+v en Riek Bakker of naar 't stadhuis.
Een luisterende voorzitter en een scherpe penningmeester met gezond verstand, het waren beste stuurlui.
De niet Nederlandse bevolkingsgroep was vertegenwoordigt in het bestuur en van de partij tijdens allerlei acties.
Met de komst van de Deelgemeente liep alles uit het roer.
Een ambtelijk apparaat dat zich gekunsteld en voortdurend wil profileren. Bedillerig  het eigenbelang dienend.Het vertrouwen beschamend door laatdunkend over inwoners te spreken en door partijen tegen mekaar uit te spelen.
Het steeds groter worden van woningcooperaties, het veranderde politieke klimaat, markt  en  privatisering deden de sfeer geen goed.
De bakker is niet meer, de slager of schoenmaker ook niet, de groenteboer is weg en voor gordijnen moet je niet meer bij van Wingerden zijn.
Opgeslokt.
Het nieuwe bestuur van de  bewonersvereniging (BVN) werd geplaagd door hoogmoedswaanzin en verhuisde naar een onderkomen in de nieuwbouw dat  chique werd gemeubileerd.
Overleg en dialoog met bewoners waren niet meer aan de orde.
Elitair werd de persoonlijke ambitie uitgespeeld.
Een en ander geflankeerd door een opbouwmedewerker die ook letterlijk zei " het zal mijn tijd wel duren".
En inderdaad de BVN is weg nu, opgedoekt.