Vrij ademen.
Met opluchting bemerkte ik dat het brugponton bij de van der Takstraat weer vrij toegankelijk was en dat enkele mensen op de daar aanwezige bankjes zaten. Openbare ruimte en voor iedereen te genieten dat is de bedoeling. Het blijft me een raadsel dat zo'n plek te grabbel wordt gegooid aan initiatieven die een commercieel oogmerk hebbben. Het mom cutureel culinair stadsgebeuren is blijkbaar volddoende voor bestuurders om deze idioterie toe te staan. Niet alleen het oneigelijk inpalmen van openbare ruimte maar ook concurentie vervalsing zijn hier aan de orde. Een restaurant dat draait met vrijwilligers op een (historische) plek die gratis ter beschikking is gesteld. Met de haren ten berge gerezen en de neus vol vislucht  heb ik gekeken naar het reklamebord van A la Plancha dat door de cultuurbarbaren aan het kunstwerk (symbool voor het verzet op de brug tegen de Duitsers tijdens de 2 e wereldoorlog) bij het ponton is bevestigd. Opluchting dat ook dat bord nu verdwenen is en de mobile weer is wat ie is.

In de wandelgangen vernam ik dat ik boos zou zijn  op diegenen die zich als Buurt Bestuurt voordoen een en ander omdat ik niet gekend werd mbt het verwijderen van de ontluchtingskokers van Ruim 2. op het Burgemeester Hofmannplein.
In m'n vorige blog deed ik de opmerking dat het onfatsoenlijk was dat ik niet geconsulteerd of verwittigd werd over de gang van zaken en de herinrichting van het Burgemeester Hofmannplein.
Boosheid is geen deugd en me ondeuglijke dingen toe te kennen door ondeuglijke bestuurders vind ik erg ondeuglijk. Gaat het hier over deugnieten die fatsoen ontberen of misschien over onwetenden die omgangsvormen niet zo belankrijk vinden. Het lijkt mij onontbeerlijk voor de cohesie van een wijk. Het argument dat steevast wordt gehanteerd wanneer men het over gebrekkige communicatie heeft is; iedereen had daar en daar kennis kunnen nemen en invloed kunnen hebben op genomen besluiten getuigd niet van enig begrip over het waarom van communicatie.

Krijgen we met deze betogingen de omgehakte monumentale moerbeiboom terug die ooit op het plein stond? Ik mag het hopen al betwijfel ik dat. Zal men daarover in conclaaf gaan met mij of anderen - of is ook die hoop illuster?
We zullen het zien en ik hoop jullie erover te berichten.

10 September 2016 was een heuglijke dag, niet alleen werd het logboek MS Noordereiland - verslag van een onmogelijke  reis van Paal naar Pala  - van Ergens naar Nergens gepresenteerd aan boord van het luxueuze rivierschip Smaragd 2 maar ook de Scheepsopera werd opgevoerd tijdens een tocht rond het Noordereiland. De reis ging verder de rivier op naar de Eemshaven toe. Het was uitzonderlijk mooi weer en de mensen die zichzelf hadden uitgenodigd om deze tocht mee te maken genoten van de dag en de vaart. Het gezelschap bestond uit mensen uit Paal, Noordereilanders en Rotterdammers. De pers was aanwezig Anton en Ryan van Cineac TV en Rein Wolters van Ons Rotterdam -  men sprak van een cultureel hoogstandje. De Palenaren die redelijk ver hadden gereisd verbleven een nacht in het Novotel Brainpark en kwamen de volgende ochtend naar mijn woonatelier op de Maaskade waarvandaan ik ze na de koffie een rondleiding aan dek van het Motorschip zou geven. Er valt veel te zeggen over het Noordereiland, en het zicht over de rivier blijft fenomenaal. Het is de enige plek in de stad  waar men vanaf de kades al de architectonische hoogstandjes kan aanschouwen die Rotterdam aanzien geven. Het virtuele concept motorschip met her en der wat reele beelden die daar toespeling op maken tilt een en ander naar een plezierige hoogte en mijn gezelschap Palenaren genoten van de dekwandeling. Jammer is het dan dat ikzelf moet opmerken dat de openbare ruimte zo slordig is ingericht. Het is een wederkerend klagen dat ik hier doe maar aan de hand van die wederkerigheid valt ook te zien dat rede van de klachten niet opgemerkt word door partijen die hiervoor verantwoordelijkheid menen te dragen. Het schipperspad/wandelpad staat vol auto's en de reparatie van de Maaskade ter hoogte van Café Willemmsbrug laat op zich wachten (zou dat ook het geval geweest zijn met de Parkkade?) Op de stoep is het mogelijkerwijze nog slechter gesteld - kris kras fietsen wel of niet vastgemaakt aan diagonal op die stoep geplaatste beugels. Rampen op de stoep die de indertijd, maar inmiddels al jaren overladen invaliden toegang tot hun huis mogelijk moesten maken blijven er staan, sommigen zijn voorzien van een hekwerk waar bijgevolg weer fietsen aan vast gemaakt kunnen worden. Het is absurd, en levende invaliden wordt de doortocht via de stoep  haast onmogelijk gemaakt. Over het Burgemeester Hoffman plein lopend verneem ik van een bewoner aldaar dat de plek waar de ontluchtingskokers van ruim 2 zich bevinden op de schop gaat er komt gras en er worden bloemperken aangebracht. De ventilatie buizen gaan dus weg, maar blijkbaar is het fatsoen niet aanwezig om me daar persoonlijk over te informeren. De buurt bestuurt .....wat ....en op welke manier ? Als ik op weg naar de scheepshoorn met m'n Palenaren door de steeg achter de Aldi loop waar zich de machinekamer van het Motorschip bevind en waar men op de deuren de geschiedenis van het Noordereiland lezen kan valt te constateren hoe weinig aandacht er is voor het schoonhouden van de steeg. Blijkbaar is aandacht iets wat zogenaamde bestuurders ontgaat of het nu bloemperken stoepen of  kades betreft. De muurschilderingen die ik tien jaar geleden restaureerde zijn ook weer aan opfrisbeurt toe. Als dat samen zou kunnen gaan met de herplaatsing van Ben Admiraal's kunstwerk een roos is een roos is een roos zou dat mooi zijn.
Laten we indachtig zijn dat het Noordereiland een schat aan verhalen herbergt en er talrijke verwijzingen zijn naar die schat zodat niet alleen Palenaren maar ook de talrijke toeristen die het Noordereiland aan doen met de Lonely Planet gids in de hand kunnen genieten van ons verhaal. Moeten we wel wakker worden, poep opruimen, bloemperken (ik doe dat voor mijn deur)onderhouden en dies meer. Al trof ik niemand van de club / buurt bestuurt aan boord van Smaragd 2, blijven  het stuurlui aan wal of toeven ze in Montmartre. Hoop doet leven en we houden het in de gaten.